[1093]

Autograph a : Zürich StA, E II 336, 174 (neu: 192)(Siegel) Ungedruckt

Nimmt [Heinrich]Stapfer gegen Verleumdungen in Schutz und rät, ihn in der Obhut [Leonhard] Hospinians zu lassen, der Leiter des Pädagogiums geworden ist; warnt davor, den Knaben zu [Karlstadt] zurückzuschicken, befürchtet aber Schwierigkeiten, wenn diese Empfehlung letzterem zu Ohren kommen sollte.

S. Abiturus ad te Stapferus ¹ petiit testimonium de se meum ob nescio quem accusatorem ² , qui ipsum apud te accusavit, ut literae tuae ³ docent, satis contumeliose. Dico per veritatem, quantum mihi notus est et quantum a Tigurinis. qui nobiscum sunt, audio, puer est innocens ac studiosus. Nescio, qui de ipso conqueratur quicquam; scio, qui laudibus vehant propter mores et studia. Ex colloquio deprehendes, quam sit puerilis quamque pro aetate satis

Briefe_Vol_08-037	arpa

---

usque huc profecerit in literis. A Gallis semel seductus non dico nimium biberat, sed sale conditum vinum per vomitum reddiderat; verum deinceps et vinum et Gallos vitavit. Si quid huius forsitan ad te pervenisset, crede sic actum, quemadmodum dico, nisi mentiantur testes, qui libere apud me sic confessi sunt. Fuit iam circiter sex hebdomadas apud Hospinianum ⁴ , praepositum collegii nostri ⁵ et his diebus praefectum paedagogio praedicatorum 6 ; is omnia bona testificatur de puero. Si posset apud hunc perdurare, consultum esset certe illi non vulgariter; talis est enim, ut domini et academiae et senatus ad utrunque iam dictum munus vocarint precibus et pollicitationibus. Si mihi filius esset, nollem ei patrem in literis et moribus alium. Puer dolet, quod acerbius ipsum convenisti; non fuit igitur quies, nisi postquam consilium eius adprobatum est per alios adeundi te, ut coram se defenderet. Hunc velim igitur haberes commendatum, orphanum praesertim, ne despondeat animum. Spes est enim futurum talem, qualem optare potes. Unum cave, ne cogas redire ad eum ⁷ , a quo discessit; causas narrabit ipse. Haec tibi; nam si caput irritabile illud tale aliquid de me rescisceret, ecclesia nostra peius habitura esset. Ego quietem amo, quocirca multa cogor devorare, quae sunt satis acerba. Verum sanitatem interea sic conservavi in ecclesiae capitibus.

Vale et me ama. Salva sit familia tua omnis et d. Pellicanus.

Basileae, 17. ianuarii anno 38.

Os. Myconius

tuus.

[Adresse auf der Rückseite:] Domino Heinricho Bullingero, antistiti Tigurino dignissimo, domino in primis venerando suo.

31. Dezember 153[7]. Dem Pädagogium im Dominikanerkloster hatte zuvor Johannes Fries, dann Jakob Arsent vorgestanden; vgl. die in HBBW VII, S. 81, Anm. I genannten Briefe, sowie (zu Arsent) Vadian BW V 467.