[190]
Autograph: Zürich ZB, Ms F 62, 442. Siegelspur
Gedruckt: Jakob Baechtold, Geschichte der Deutschen Literatur in der Schweiz, Frauenfeld 1892, Anmerkungen S. 77f
Teilt mit, daß das Manuskript von Bullingers Lucretia-Drama, das dieser auf Grund einer mündlichen
Vereinbarung mit Oporin in Bremgarten 1531 noch vor dem Erscheinen kontrollieren und verbessern
wollte, in Basel gestohlen wurde. Oporin konnte die Veröffentlichung nicht verhindern; er entschuldigt
sich für den Vorfall. Bullinger soll mitteilen, ob er die von Balthasar Lasius verfertigte Abschrift seiner
«Lucretia», die ihm durch Gervasius Schuler zugeschickt wurde, überhaupt erhalten habe. Das Manuskript
soll er nur ihm, Oporin selbst, oder Lasius zurücksenden.
S. Cogit me quorundam improbitas, ne dicam an temeritas, ut quantumvis occupatus
scribere ad te, satis scio, occupatissimum necesse habeam. Memor adhuc es, opinor,
d. Henriche, amice observandissime, dum apud te essem Bremgarti 2 post miseram
illam cladem nostram 3 , inter caetera Lucretiae 4 tuae mentionem nobis esse factam.
Quam et habere nos, transcriptam scilicet, mirabare et cupere te locis aliquot
emendare illam dicebas. Effusam enim esse tibi eam verius quam scriptam tum, pro
rei nempe locique ac temporis conditione. Itaque ego exemplar tibi, nam archetypum
tibi sublatum quaerebaris, nostram missurum promittebam, et dum nimis diu,
quemadmodum soleo, rem differo, idem mihi quod etiam tibi accidit. Me enim et
nesciente et invito etiam transcriptum exemplar rapuerunt ex nostris hominibus a quidam
et agere publice instituerunt. Id ego ubi comperio, impedire, neque id arbitror
immerito, conatus sum tantisper, dum ad te missum exemplar 5 ac relectum demumque
ad nos remissum cum tua id pace et gratia posse fieri intelligerem. Receptum igitur
exemplar Gervasio 6 tradimus, ego et qui illud scripsit, Balthassar Lasius 7 , vir ob
candorem ac fidem singularem inprimis mihi spectatus et amicus, sedulo ei commendantes,
ut tibi transmitteret. Nam et habere se nuncium 8 ad vos abiturum dicebat
et sentire nobiscum inprimis videbatur. Acceperisne ergo exemplar nostrum an
non, scire ex te, quam id fieri ocyssime potest, cupimus. Praeterea excusatos nos
apud te voluimus, si quid forte succenseas, ut iure equidem poteris, quod nondum a
te revisum et emendatum ita te nescio et fortasse etiam invito aeque ac nobis publicetur.
Restitimus enim nos, quantum potuimus, utpote quibus servare fidem amico datam
longe illorum favore etiam omnium esset antiquius. Sed pergunt tamen illi 9 nihilo
secius. Unde qua re inire a civibus nostris gratiam aliquando sperabamus, ea
ipsa odium nobis neutiquam hercle contemnendum apud quosdam conciliavimus.
Sed nihil moror, dummodo ne tibi quoque parum fidus neglexisse officium videar.
Quare hac quoque sollicitudine liberari quam primum cupio. Postremum est, quod
te rogamus, ut ad neminem alium exemplar remittas -si recepisti saltem, quod hercle
dubito. Ita me quorundam hac in re fides iam fefellit -quam ad nos ipsos, hoc est
ad me vel Balthassarum. Facies hoc rem nobis gratissimam et quam rependere quocunque
etiam officio uterque erimus paratissimi.
Vale.
11. februarii 1533.
Tuus Ioan. Oporinus.
Salutabis meo nomine diligentissime Pellicanum, Theodorum 10 , Fabricium, Collinum, Binderum 11 et familiam denique tuam.
[Adresse auf der Rückseite:]Domino Henricho Bullingero, amico suo longe charissimo et observandissimo. Tigurum.