Projektseite Bullinger - Briefwechsel © Heinrich Bullinger-Stiftung
Textbreite
Schriftgröße
Kapitel 

[744]

Simon Sulzer an
Bullinger
Bern,
11. Februar 1536

Autograph: Zürich StA, E II 336a, 344-346 (neu: 357r.-358r.)(Siegelspur) Ungedruckt

Beantwortet anstelle des erkrankten Berchtold (Haller]Bullingers Frage nach dem Stand der bernischen Angelegenheiten. Das Berner Heer hat auf seinem Vormarsch 25 Burgen gebrochen und sich für zwei Tage in Genf niedergelassen, wo sich Edelleute aus der Umgebung zur Huldigung eingestellt haben. Zur Forderung nach Übertragung der Hoheitsrechte (Savoyens] an Bern haben die Genfer noch nicht Stellung genommen. Das Heer rückt nun auf Chambéry vor, wohin sich der überrumpelte Feind zurückgezogen haben soll. Die Zucht der Berner verschafft diesen selbst bei den Gegnern Achtung, und ihr Erfolg hat bei den vorher widerstrebenden Nachbarn zum Sinneswandel geführt, da Freiburg Vevey und Romont zu gewinnen hofft und auch Solothurn gerne am Sieg beteiligt wäre. Andere Stände haben wie Zürich Hilfe angeboten, doch ist dafür kein Bedarf. Von Sitten aus sind 6000 Walliser nach Savoyen vorgedrungen, und Bern hat sich trotz Bedenken auf das Angebot eines gemeinsamen Feldzugs eingelassen; dieser kann nun von den Gegnern nicht mehr als rein protestantische Sache abgetan werden. Zwar droht kaum Gefahr, da Herzog [Karl III.] in grosser Bedrängnis ist und [Kaiser Karl V.] vor [König Franz I.]auf der Hut sein muss; ein kaiserlicher Gesandter aus Mailand [Giovanni Matteo Longo]ließ sich von Bern diesbezügliche Zusicherungen geben. Es besteht gute Hoffnung für den Fortgang des Evangeliums, wenn nur kein Übermut aufkommt. Sulzer freut sich über die [Basler]Synode, die in Bern vielfältige Frucht trägt. Bittet, Berchtold [Haller] zu trösten, dessen Zustand hoffnungslos ist. Grüße.

S. Etsi intempestivus fortasse interpellator sum occupationum tuarum, suavissime Bullingere, facit tamen insignis ille tuus in Berchtoldum nostrum 1 et me quoque amor, ut non possim non subinde literis meis adpellare, maxime, quando communis amicus noster posthac, ut vereor, a scriptione vacare habet necessum, a quo postremis tuis literis 2 tam ardenter rerum nostrarum statum significari tibi subinde cupiebas. Itaque lampada hanc ab ipso capiens 3 operam dare institui, ut si minus graviter et erudite, certe optima a fide, quae mihi quidem constant, omnia faciam nota tibi, quem et gnarum esse nostrarum rerum esse expedit et vel peculiariter nostri causa angi pro singulari in ecclesiam dei studio nihil dubito simul etiam certo persuasus aequi bonique consulturum, quae a Sultzero tuo proficiscuntur.

Ergo de exercitu nostro sic accipe, nempe b hactenus eum progredi constanter 4 arcibus plus minus 25 captis et exustis, quarum unam, insignem illam praedatoriam Binee 5 nomine, Gebennenses ipsi c occupaverunt, cui parsum

a optima nach gestrichenem bona.
b nempe über der Zeile nachgetragen.
c Gebennenses ipsi korrigiert aus Gebennensibus tam molestam.
1 Berchtold Haller
2 Nicht erhalten.
3 Vgl. Adagia, 1, 2, 38 (LB II 84f).
4 Zum Vormarsch der bernischen Truppen auf Genf s. Gilliard, Conquête 76-99.
5 Schloss Peney (Kt. Genf), der Sitz der aus Genf vertriebenen "Banditen".

est 6 , et aliis quibusdam illustrioribus, quas senatus noster funditus tollendas omnes decrevit 7 . Biduum Gebennis haeserunt nostri 8 ad audiendos passim nobiles et comites, quorum haud parum multi supplices se nostris d dediderunt 9 . Interim a Gebennensibus vidonatum 10 et episcopatum sibi tradi nostri petierunt 11 als denen, die es mit dem schwert gewonnen. Quam responsionem nondum rescivi ego, cum Gebennenses deliberandi tempus sibi sumpserint 12 . Castra autem mota sunt versus Camrach 13 urbem, sedem et palatinam aulam reguli, inquisituri recta hostem, quem eo loci delitescere fama est, quamquam plures invenias, qui neminem obstaturum arbitrentur tantopere consternato deiectoque ipso duce 14 consiliique tam inope, quippe cui nihil unquam tam praeter omnem spem et expectationem evenerit atque hoc bellum plane existimanti ita proxima funestaque clade 15 perculsos nihil contra ipsum hostiliter ausuros esse, atque utinam in ea sententia non a fautoribus suis, quos hic habet -egregie habet greek — confirmatus sit! Et sane, ut nosti, ea erat facies rerum, tantae undique minae, ut nequaquam dissimulanter senatus incommoditate aut etiam impossibilitate rei deterritus prae se tulerit e quidvis potius admissurum quam bellum, donec partim hostium mendaciis, periuriis, fraude, partim oppressorum miseratione, denique etiam proprio periculo grassaturo mox hoste victus in subitum belli fervorem veluti numine quodaminstinctus exarsit usque adeo vel hinc cernitur greek greek greek greek in manu domini esse. Itaque qua alacritate decretum est bellum, eadem geritur summa concordia et pietate, quae quidem in castris esse potest, inter ipsos durante. Absunt ludi, scorta, rapinae, crudelitas omnis, ut qui ne villam quidem attigerint, cum statim ad rumorem belli omnia incendio et populatione vastanda timuerint miseri. Atque eius clementiae fama non Sabaudam solum plebem conciliat nostris, sed et adversarios percellit iam nunc belli eventum ex minime inauspicatis omnibus coniectantes. Quae causa est, cur vicini passim nostri,

d nostris nach gestrichenem Gebene.
e prae se tulerit am Rande nachgetragen anstelle von über der Zeile nachgetragenem, gestrichenem tulit.
6 Die Genfer hatten Ende Januar das von ihren Gegnern verlassene Schloss besetzt und ließen es spater zerstören; vgl. Registres du Conseil de Genève publiés par la Société d'histoire & d'archéologie de Genève, tome XIII: Du 3 juillet 1534 au 23 mai 1536 (vol. 27 à 29), bearb. v. Emile Rivoire u. a., Genf 1940, S. 416, Anm. 2. 427. 492.
7 Insbesondere hatte der Berner Rat ausdrücklich angeordnet, das Schloss Gex niederzubrennen; vgl. Gilliard, Conquête 103.
8 Die bernischen Truppen waren am 2. Februar in Genf angekommen und am 5.
weitergezogen; vgl. Registres du Conseil, aaO, S. 421-427; Gilliard, Conquête 139f.
9 Zur Huldigung mehrerer Edelleute aus der Umgebung von Genf vgl. Mülinen, Kriegsberichte 260; Registres du Conseil, aaO, S. 431, Anm. 1.
10 Vicedominat; vgl. HBLS VII 281.
11 Siehe Registres du Conseil, aaO, S. 427.
12 Die Antwort Genfs s. ebd., S. 444. Erst nach längeren Auseinandersetzungen verzichtete Bern am 7. August 1536 auf einen Teil der beanspruchten Hoheitsrechte; vgl. Jean-Antoine Gautier, Histoire de Genève des origines à l'année 1691, Bd. II, Genf 1896, S. 496-498. 515-518.
13 Chambéry (Dép. Savoie, Frankreich).
14 Herzog Karl III. von Savoyen.
15 Gemeint ist wohl der zweite Kappelerkrieg von 1531.

qui nihil ad terrendos nos reliqui sibi fecerant, cristas submiserint 16 . Nam Friburgenses ad exortum belli ||345 literis significaverant, si quispiam f non solum suae ditionis, sed g alibi etiam agens in h aere suo existens laederetur, söltend wir sächen, das sy es in höchsten ungnaden weltend uffnemmen 17 . Quae tam insana scriptio risu a nostris excepta est paucisque responsum 18 . Hi, inquam, tam feroculi beneficiis nostrates, si qui rem istic habent, afficiunt. Quin ipsi quoque inter se digladiantur contenduntque verbis, autores i resignandae civitatis k Gebennensibus criminantur ut causam maximi incommodi existentes 19 . Es were inen Vivis und Remund träffenlich wol gelägen 20 . Sed et Salodorenses nihil magis mirantur atque adeo dolent etiam se non in societatem huius belli vocatos esse. Usque adeo facile vel cum mediocri fortuna mutantur animi. Porro, quod quidam Helvetiorum pagi una cum vestris auxilium suum, si res poscat, detulerunt 21 , gaudemus l ob specimen egregiae voluntatis et animi minime alienati. Sed quod hoc helium attinet, copiarum abunde satis esse speramus, etsi cum potentiore principe congrediendum foret. lustus enim, non tumultuarius est exercitus selectissimos viros habens, greek greek 22 , haud dubiam reportaturos victoriam, nisi peculiariter denuo nos virga sua corripere instituat dominus, quem tamen certo confidimus respecturum misericorditer nos, non ob nostra quidem merita, sed nominis sui gloriam. Proinde, mi Bullingere patrone, bono animo esse te iubeo et bene sperare non solum spem ipsam, sed spei etiam causam intuentem.

Caeterum, quod fere praeterieram, Seduni 23 his diebus ad arma prosilierunt 24 ac sex millium exercitu cis lacum in Sabaudi fines fecerunt impetum, nempe occupaturi istic, quae nostris sese nondum dediderunt (nam in ulteriore tantum lacus parte exercitus noster transivit et, quae obvia fuerunt, occupavit). Itaque mox literis legatisque ad nostros missis 25 se non adversarios, sed amicos

f nach quispiam gestrichenes qui.
g nach sed ein gestrichenes, unlesbares Wort.
h in über der Zeile nachgetragen.
i vor autores gestrichenes ob.
k vor civitatis gestrichenes huius.
l nach gaudemus gestrichenes eiusmodi voluntatem cert.
16 Vgl. Adagia, 1, 8, 69 (LB II 324).
17 Freiburg an Bern, 18. Januar 1536, EA IV/1c 609, Nr. 4; vgl. Gilliard, Conquête 67f.
18 Bern an Freiburg, 19. Januar 1536, EA IV/1c 609f, Nr. 7; vgl. Gilliard, Conquête 68.
19 Jene Partei, die eine Beteiligung Freiburgs am bernischen Feldzug unter Hinweis auf die Kündigung des Burgrechts mit Genf (im April 1534, s. HBBW IV, S. 129, Anm. 13 und 16) abgelehnt hatte,
sah sich zunehmend ins Unrecht gesetzt; vgl. Gaston Castella, L'Intervention de Fribourg lors de la conquête du Pays de Vaud, in: Annales Fribourgeoises VII/3, 1919, S. 98-100.
20 Freiburg erwog die Besetzung von Vevey und Romont und gelangte deshalb am 10. Februar an die V Orte; s. EA IV/1c 637, Nr. 1.
21 Sulzer bezieht sich wohl auf das Vermittlungsangebot, das eidgenössische Gesandte dem Berner Rat am 10. Februar vortrugen; vgl. EA IV/1c 629 II.
22 Vgl. Homer, Ilias 2, 540 u. o
23 Sitten (Kt. Wallis).
24 Zur Beteiligung des Wallis an der Eroberung des Chablais vgl. Gilliard, Conquête 109-115.
25 Die Rede ist offenbar von den am 8. Februar in St-Julien zwischen Berner und Walliser Offizieren geführten Verhandlungen,

atque belli socios venisse sancte testati sunt; communicaturos suos duces, quos habent viros non plane impios, cum nostris sua consilia, quippe qui iniuriam acceptam a Sabaudianis ob abreptam Vim pecuniam, quam pro sale comparando miserant, occisosque negociatores vindicare hac occasione instituerint 26 tantum orantes, ne ipsis repugnemus, citra fraudem et dolum acturos omnia. Quibus ad senatum nostrum relatis, etsi non tam justa causa aliqua aut in Sabaudum odio quam cupiditate ditionis suae propagandae impulsos intelligat, censuit tamen amice tractandos et minime aversandos esse, licet interim exercitus non coniungant nostris, quo destinarunt, progredientibus. Was n land sy furhin gwinnend, wellend min h[erren] mitt den Wallisseren theilen o . Itaque cum ad arma ventum sit, non horreo ego quidem illos vel ob eam causam, ut si vel caesar 27 quid minatus est vel alius quicunque princeps ad vindictam se paret, intelligat etiam adversae religionis homines in societatem belli venisse eoque minus distingui nos posse, sed si maior aliqua belli moles adpareat, Helvetiam totam ad arma procursuram. Quanquam neminem fore adversarium hac in re, dum nihil aliud quam Gebennensibus solida pax quaeritur, arbitrentur etiam ii, qui istinc veniunt. Dux enim gravissimo morbo implicitus in extremis laborat 28 filio haud ita pridem apud caesarern extincto 29 , et quo maxime fidebat, aliis periculis involvitur q a sororio 30 impendentibus. Cui ne nos iungeremur, misit legatum ||346 suum 31 Mediolani ducem exercitus inquisitum, quid moliantur et instituant nostri; videri enim hanc expeditionem non Gebennensibus auxilio profectam tantum, sed ea occasione maius bellum molientem et in exteras regiones Galli fortasse stipendiis grassaturam. Cui responsum nulla alia re ad hoc bellum tractos esse pacis alioquin studiosissimos avidosque, nisi oppressorum conciviorum miseratione et perfidia Sabaudi, cum causae totius uberiore explicatione; itaque aliud r meditari se bellum nullum nisi contra ducem idque in suis finibus tantum, quare securam esse maiestatem caesaream se, quod hanc rem attinet, iubere. Eo responso legatus contentus abiit, ut vel hinc adpareat Galli conatus nobis non infrugiferos esse, eo minus

m vor v i gestrichenes suis.
n-o von Was bis theilen am Rande nachgetragen.
p nach extincto gestrichenes qui Is legatum.
q nach involvitur gestrichenes nempe.
r vor aliud gestrichenes nihil.
in deren Vorfeld bereits Briefe gewechselt worden waren; vgl. EA IV/1c 624; Anshelm VI 263f; Gilliard, Conquête 113f.
26 Über die hier angeführten Kriegsgründe (vgl. auch unten Nr. 750, 141) ist nichts Näheres bekannt. Fest steht, dass der Walliser Landrat in Dezember 1535 einen Boten an den Herzog von Savoyen abordnete, nachdem ein Kaufmann über Behinderungen
des Salzhandels geklagt hatte; s. Walliser Landrats-Abschiede III 80f; vgl. Alain Dubois, Die Salzversorgung des Wallis 1500-1610. Wirtschaft und Politik, Diss. phil. Zürich, Winterthur 1965, S. 75f.
27 Karl V.
28 Von einer Erkrankung Karls III. ist sonst nichts bekannt.
29 Auch hier scheint es sich um ein falsches Gerücht zu handeln.
30 Franz I., König von Frankreich.
31 Giovanni Matteo Longo, der Gesandte des kaiserlichen Statthalters in Mailand, verhandelte am 6. Februar 1536 in St-Julien mit den bernischen Offizieren; vgl. Anshelm VI 262f; Gilliard, Conquête 122.

quoquam s arma in nos moturo, quod Gallicis artibus se peti perpetuo subtimeat caesar. Atque haec hactenus plausibilia vehementer sunt omnia veluti victore Christo signum quoddam efferente ad bene sperandum t de liberioris professionis evangelii u propagatione et incutiendo impiis metu, ne palam et impune posthac scelerati esse possint. Quo quidem non mediocri thesauro contentos esse oportet, cum intelligamus, quantum adhuc a perfectione spiritualis ecclesiae absimus nos ipsi, nedum ut per nos alibi omnia erigenda armis speremus. Et utinam non vel maxime metuendum habeamus, ne successu qualicunque elati illectaque cupiditate semel non intra limites nos ipsos contineamus, sed mox in immensum prorumpentes avaritiae libidinique imperandi indulgeamus! Quo magis orandus dominus, huius fabulae choragus v , ut misericorditer porro respicere nos velit ac in sua voluntate continere.

Conventio in synodo 32 tam concors ita me exhilaravit ut nihil unquam amplius, et sane video multiplicem inde fructum apud nos rediisse, de quo posthac. Dominus faxit, ut unanimiter Christum spiremus omnes.

De Berchtoldo acta res est, praeter enim rupturam accessit etiam hydrops, quae per rupturam erumpens putredines foetidissimas et cruciatus intolerabiles optimo viro parit. Proinde literis tuis, quaeso, quam primum hunc consolare -scio w , exhilarabitur, si tam diu vivat x — et vale, observandissime mi patrone, ac loquaci barbaraeque epistolae ignosce. Quodsi gratum tibi per me fieri quicquam potest, fac, sciam. Nihil in Sultzero desiderabis.

Rursus vale cum uxore 33 et liberis 34 . Saluta ex me Leonem 35 , Theodorum 36 , Binderum 37 , Collinum 38 , Ammanum 39 .

Berne, 11. februarii 1536.

Tuus Sultzerus. Berchtoldus y et Conzenus 40 tibi salutem adscribi voluerunt.

Non relegi, quare boni consule.

[Adresse auf der Rückseite:] Viro ornatissimo d. Heinricho Bullingero, ecclesiae Tigurinae antistiti, patrono suo observandissimo. An Meister Heinrich Bullinger zu Zürich.

s quoquam über der Zeile nachgetragen.
t ad bene sperandum korrigiert aus ad sperandam[?] propagationem.
u evangelii korrigiert aus evangelice.
v nach choragus gestrichenes et dux.
w-x von scio bis vivat am Rande nachgetragen.
y vor Berchtoldus gestrichenes Heri.
32 Gemeint ist die Tagung von Ende Januar/ Anfang Februar in Basel, an der das Erste Helvetische Bekenntnis verabschiedet wurde (s. oben Nr. 737, Anm. 1).
33 Bullingers Frau Anna, geb. Adlischwyler.
34 Anna (geb. 1530), Margaretha (1531), Elisabeth (1532) Heinrich (1534) und Hans Rudolf (1536); vgl. Carl Pestalozzi, Heinrich Bullinger. Leben und ausgewählte Schriften. Nach handschriftlichen und gleichzeitigen Quellen, Elberfeld 1858. — Leben und ausgewählte Schriften der Väter und Begründer der reformirten Kirche V, S. 314. Leo Jud.
36 Theodor Bibliander.
37 Georg Binder.
38 Rudolf Collin.
39 Johann Jakob Ammann.
40 Peter Kunz.