Gebrüder Grimm Deutsche Volksmärchen

Illustrationen

von Kurt Schmischke

Märchen europäischer Völker

Von dem Fischer un syner Fru

Dar wöör maal eens en Fischer un syne Fru, de waanden tosamen in'n Pißputt, dicht an der See, un de Fischer güng alle Dage hen un angeld: un he angeld un angeld.

Do güng dc Angel to Grund, deep ünner, un as he se heruphaald, haald he eenen grooten Butt herum. Do sid de Butt to cm: »Hör mal, Fischer, ik bidd dy, laat my lewen, ik bün keen rechten Butt, ik bün'n verwünschten Prins. Wat helpt dy dat, dat du my doot maakst? ik würr dy doch nich recht smecken: sett my wedder in dat Water un laat my swemmen.« —»Nu«, sid de Mann, »du bruukst nich so veel Wöörd to maken, eenen Butt, dc spreken kann, hadd ik doch wol swemmen laten.« Mit des sett't he cm wedder in dat blanke Water, do güng dc Butt do Grund un leet enen langen Strypen Bloot acht sik. Do stünn dc Fischer up un güng na syne Fru in'n Pißputt.

»Mann«, sid dc Fru, »best du hüüt niks fungen?« —»Ne«, säd dc Mann, »ik Ring eenen Butt, dc säd, he wöör en verwünschten Prins, do hebb ik cm wedder swemmen laten.« — »Hest du dy denn niks wünschd?« sid dc Fru. — »Ne«, säd dc Mann, »wat schuh ik my wünschen?« —

»Ach«, säd dc Fru, »dat ist doch äwel, hyr man jümmer in'n Pißputt to waanen, dat stinkt un is so eeklig: du haddst uns doch ene lüttje Hütt wünschen kunnt. Ga noch hen un roop cm: segg cm, wy wallt 'ne lüttjc Hütt hebben, he dait dat gewiß.« — »Ach«, sid dc Mann, »wat schuh ik door noch hengaan?« — »1«, säd dc Fru, »du haddst cm doch fungen und liest cm weder swemmen laten, he dait dat gewiß. Ga glyk hen.« Dc Mann wull noch nich recht, wull awerst syn Fru ook nich to dem syn un güng hen na der See.

As he door köhm, wöör dc See ganß gröön un geel un goor nich meer so blank. So güng he staan un säd:

»Manntje, Manntje, Tempe Te,
Buttje, Buttjc in der See,
myne Fru dc Ilsebill
will nich so, as ik wol will.«

So güng dc Mann hen, un syne Fru seet nich meer in'n Pißputt, dar stünn awerst ene lüttje Hütt, un syne Fru seet vor dc Döhr up ene Bank. Do nöhm syne Fru cm by dc Hand un sid to cm: »Kumm man herin,

As he an dc Sec köhm, wöör dat Water ganß vigelett un dunkelblau un grau un dick un goor nich meer so gröön un gel, doch wöör't noch still. Do güng he staan un säd:

»Mantje, Manntje, Timpe Te,
Buttje, Buttje in der See,
myne Fru dc Ilsebill
will nich so, as ik wol will.«

»Na, wat will se denn?«säd dc Butt. »Ach«, säd dc Mann half bedrööft, »se will in's groot stenern Slott wanen.« — »Ga man hen, se stait vör dc Döhr«, säd dc Butt.

Da güng dc Mann hen un dachd, he wull na Huus gaan, as he awerst daar köhm, so stünn door 'n grooten stenern Pallast, un syn Fru stünn ewen up dc Trepp un wull Benin gaan: do nöhm se cm by den Hand un säd: »Kumm man herein.«Mit des güng he mit ehr Benin, un in dem Slott wöör ene groote Dehl mit marmelstenern Asters (Estrich), un dar wören so veel Bedeenters, dc reten dc grooten Dören up, un dc Wende wören all blank un mit schöne Tapeten un in den Zimmers lute goline

Den annern Morgen waakd de Fru to eerst up, dat was jüst Dag, un seeg uut jem ehr Bedd dat herrliche Land vör sik liggen. Dc Mann reckd sick noch, do stödd se cm mit dem Ellbagen in de Syd uns sid: »Mann, sta up un kyk mal uut dem Fenster. Süh, kunnen wy nich König warden äwer all düt Land? Ga hen tom Butt, wy wählt König syn.« — »Ach Fru«, säd de Mann, »wat wähl wy König syn! ik mag nich König syn.« — »Na«, sid dc Fru, »wult du nich König syn, so will ik König syn. Ga hen tom Butt, ik will König syn.« —»Ach, Fru«, süd dc Mann, »wat wulist du König syn? Dat mag ik cm nich seggen.« — »Worüm nich?« säd dc Fru, »ga stracks hen, ik mutt König syn.« Do güng dc Mann hen und wöör ganß bedröft, dat syne Fru König warden wull. »Dat is nich recht un is nich recht«, dachd dc Mann. He wull nich hen gaan, güng awerst doch hen.

Un as he an dc See köhm, do wöör dc See ganß swartgrau, un dat Water geerd so von ünnen up un stünk ook ganß fuul. Do güng he staan un säd:

»Manntje, Manntje, Timpe Te,
Buttje, Buttje in der See,
myne Fru dc Ilsebill
will nich so, as ik wol will.«

»Na, wat will se denn?« säd dc Butt. »Ach«, säd dc Mann, »se will König warden.« — »Ga man hen, se is't all«, säd dc Butt. Do güng dc Mann hen, un as he na dem Pallast köhm, so wöör dat Slott veel grötter worren, mit enem grooten Toorn un heerlyken Zyraat doran: un dc Schildwacht stünn vor den Döhr, un dar wören so väle Soldaten un Pauken un Trumpeten. Un as he in dat Huus köhm, so

Mit des köhm he an dc See, do wöör dc See noch ganß swart un dick un füng al so von ünnen up to geeren, dat es so Blasen smeet, un et güng so ein Keekwind iwer hen, dat et sik so köhrd; un dc Mann wurr groen (grauen). Do güng he staan un sud:

»Manntje, Manntje, Timpe Te,
Buttje, Buttje in der Sec,
myne Fru dc Ilsebill
will nich so, as ik wol will.«

»Na, wat will se denn?« sid dc Butt. —»Ach, Butt«, säd he, »myn Fru will Kaiser warden.« — »Ga man hen«, sid dc Butt, »se is't all.«

Do güng dc Mann hen, un as he door köhm, so wöör dat ganße Slott von poleertem Marmelsteen mit albasternen Figuren un gollncn Zyraten. Vor dc Döhr marscheerden dc Soldaten, un se blösen Trumpeten un slögen Pauken und Trummeln: awerst in dem Huse, da güngen dc Baronen un Grawen un Herzogen man aso as Bedeenters herüm: do

»Mann«, säd se, »wat staist du door? ik hirn nu Kaiser, nu will ik awerst ook Paabst warden, ga hen tom Butt.« —»Ach, Fru«, säd dc Mann, »wat wulist du man nich? Paabst kannst du nich warden, Paabst is man eenmal in der Kristenhait, dat kann he doch nich maken.«»Mann«, säd se, »ik will Paabst warden, ga glyk hen, ik mutt hüüt noch Paabst warden.« —»Ne, Fru«, säd dc Mann, »dat mag ik cm nich seggen, dat gaid nich good, dat is to groff, tom Paabst kann dc Butt nich maken.« —»Mann, wat Snack!« säd dc Fru, »kann he Kaiser maken, kann he ook Paabst maken. Ga foorts hen, ik bünn Kaiser, un du büst man myn Mann, wult du wo! hengaan?« Do wurr he bang und güng hen, cm wöör awerst ganß flau, un zitterd un beewd, un dc Knee un dc Waden slakkerden cm. Un dar streck so'n Wind äwer dat Land, un dc Wolken flögen, as da düster wurr gegen Awend: dc Bläder waiden von den Bömern, un dat Water güng un bruusd, as kaakd dat, un plaschd an dat Aever, un von feern sceg he dc Schepen, dc schöten in der Noot un danßden un Sprüngen up den Bülgen. Doch wöör dc Himmel noch so'n bitten blau in dc Midd, awerst an den Syden door toog dat so recht rood up as en swohr Gewitter. Do güng he recht vörzufft (verzagt) staan in den Angst un säd:

»Manntje, Manntjc, Timpe Te,
Buttje, Buttje in der Sec,
myne Fru dc Ilsebill
will nich so, as ik wol will.«

»Na, wat will se denn?« säd dc Butt. »Ach«, säd dc Mann, »se will Paabst warden.« — »Ga man hen, se is't all«, säd dc Butt.

Dc Mann siepp recht good un fast, he hadd den Dag veel lopen, dc Fru awerst kunn goor nicht inslapen und smeet sik von een Syd to der annern dc ganße Nacht un dachd man jümmer, wat se noch wo! warden kunn, un kunn sik doch up niks meer besinnen. Mit des wull de Sünn upgaan, un as se dat Morgenrood seeg, richt'd se sik äwer End im Bedd un seeg door Benin, un as se uut dem Fenster dc Sünn so herup kamen seeg, »ha«, dachd se, »kunn ik nich ook dc Sünn un dc Maan upgaan laten?« —»Mann«, sid se un stödd cm mit dem Ellbagen in dc Ribben, »waak up, ga hen tom Butt, ik will warden as delewe Gott.«Dc Mann was noch meist in's Slaap, awerst he vörschrock sik so, dat he uut dem Bedd füll. He meend, he hadd sik vorhöörd, un reef sik dc Ogen uut un säd: »Ach, Fru, wat säd'st du?« — »Mann«, säd se, »wenn ik nich dc Sünn un dc Maan kan upgaan laten un mutt dat so ansehn, dat dc Sünn un dc Maan upgaan, ik kann dat nich uuthollen un hebb kene geruhige Stünd meer, dat ik se nich sülwst kann upgaan taten.« Do seeg se cm so recht gräsig an, dat cm so'n Schudder äwerleep. »Glyk ga hen, ik will warden as dc lewe Gott.« —»Ach, Fru«, sid dc Mann un füll vör eer up dc Knee, »dat kann dc Butt nich. Kaiser un Paabst kann he maken, ik bidd dy, sia in dy un blyf Paabst.« Do köhm se in dc Booshait, dc Hoor flögen ehr so wild um den Kopp, da reet se sik dat Lyfken up un geef cm eens mit dem Foot un schreed: »Ik holl dat nich uut un

Buten awer güng de Storm un bruusde, dat he kuum up den Föten staan kunn: de Huser un de Bömer waiden um, un de Baarge beewden, un de Felsenstücken ruilden in de See, un de Himmel wöör ganß pickswart, un dat dunnerd un blitzd, un de See güng in so boge swarte Bülgen as Kirchentöörn un as Baarge, un dc hadden bawen all ene witte Kroon von Schuum up. Do schre he un kun syn egen Woord nich hören:

»Manntje, Manntje, Timpe Te,
Buttje, Buttje in der See,
myne Fru dc Ilsebill
will nich so, as ik wol will.«

»Na, wat will se denn?« säd dc Butt. »Ach«, säd he, »se will warden as dc lewe Gott.« — »Ga man hen, se sitt all weder in'n Pißputt.« Door sitten se noch bet up hüüt un düssen Dag.