[895]
Autograph: Zürich StA, E II 346, 89r.-v. (ohne Siegel) Ungedruckt
Erlaubt sich, ihm als Unbekannter zu schreiben, um ihm ein Pasquill über den Wittenberger Konvent zur Kenntnis zu bringen. Sein Schwager, der kursächsische Rat Bleikard Sindringer, hat ihm angeboten, ihn von der mühseligen Arbeit in der Druckerei [Christian Egenolffs] zu befreien, verlangt von ihm jedoch zuvor -angeblich dem Ergebnis des Konvents entsprechend — ein Bekenntnis zur Abendmahlslehre Luthers, um nicht sogleich [aus Sachsen] verbannt zu werden. Sellarius mißbilligt Luthers Hochmut und beurteilt den Konvent unter Hinweis auf die erwähnte Schrift anders; diese kann in Frankfurt, wo sie nur Dionysius Melander und wenige andere gesehen haben, nicht gedruckt werden, Weshalb er sie unter Weglassung von unpassenden Beifügungen in Eile für Bullinger abgeschrieben hat.
Gratiam et pacem a domino.
Miraberis fortasse, Bullingere doctissime, quisnam ille sit intempestivus, qui te incognitus suis scriptis inconditis onerare audeat et a melioribus et magis arduis studiis avocare. Quare tantillum temporis impendere non poeniteat, quaeso. Ansam enim mihi scribendi libellus iste 2 dedit. Movit me pietatis studium, et tui ingenii facilitas et candor ex varus libellis aeditis perspectus animum addidit, quo minus taediosum tibi fore sperem.
Fama hac aestate circumquaque volitabat magna promittens de conventu Wittembergico 3 . Sperabant omnes, quotquot sibi evangelii nomen vendicant, futurum tandem, ut magnus ille Romani p[apae] aemulus 4 gloriam Christi magis quam propriam quaereret, cum videret tot egregios viros ex Superiori Germania ad se eam ob rem venire. Verum quonam pacto ab eo suscepti sint et quid illi omnes apud eum peregerint, pasquillus hic edocebit.
Fuit apud me ante tres fere menses uxoris meae 5 frater, doctor Blicardus Sindringer 6 , principi Saxoniae electori 7 a consiliis, cuius opera in summis suis
negociis princeps et legationibus utitur, ab Andernaco domum reversurus in principis negocio 8 . Agit ille, ut audio, Wittembergae in splendidissimis aedibus ante 16 annos a patre eo studii causa missus, prius a docto principis Palatini doctore 9 septem annis probe institutus, quamobrem Wittembergae ad tantum honorem evectus, homo alioquin pius et bonus. Is, inquam, apud me fuit atque operam mihi suam pollicitus, erepturum me scilicet ex officinae typographicae laboribus et pistrino, ea tamen conditione, ut sibi meam de coena dominica sententiam perscriberem. Nam si aliter, atque illic creditur et iam in conventu statutum sit, ego crederem, continuo e finibus illorum eiiciendus forem. Conventum autem inter eos omnes velle credere Lutheri fidem et docere.
His dictis, quamvis principi intimus et charus sit, fidem adhibere nolui, quousque a pietatis studiosissimo et probo viro 10 missus est hic pasquillus, quem aedere apud nos propter hos imperitantes homines non satis tutum. Pauci eum viderunt, Dionysius noster Melander et unus aut alter fidus pietatis cultor. Volui autem eum ad te dare, quod hic viderim vestram fidei confessionem 11 Wittenbergam missam nec a summo illo pontifice, ut audio, receptam, quam tamen a piis satis commendare audivi. Atque minim, quidnam in animum inducat tyrannus iste, qui tot veterum doctorum et piorum virorum scripta usqueadeo reiiciat et spernat, ex quorum monumentis tamen dare perspicimus, quanta in ecclesia dei egerint et quibus sudoribus, anxietate et fervore. Egit Lutherus primum multa, verum quum solus aliquid esse voluerit ac caeteros prae se despexerit, vereor nimium a domino irato accepisse spiritum erroris et vertiginis 12 , quem utinam ab eo auferat oculosque rursus aperiat, ut sese penitius introspiciat! Id a || 89v. domino ego precor, ne suum evangelium ab adversariis omnino pessundetur, a quibus pessime huius causa audit. cognosces ex hoc dialogo in nostris locis adhuc latere pios homines, qui veram dei et fui eius domini nostri Iesu Christi gloriam quaerant et salvam cupiant. Attulit eum huc quidam missae propugnator 13 . Is eum in aliquot locis auxit, verum ea supposititia ego non descripsi; parum enim conveniebant. Volui
potius primo autori suam faeturam manere puram. Sed boni consulas, velim, tam ineleganter descriptum; nam occupationes nundinarum aliter describere prohibuerunt. Peto igitur a te, ut bono has literas animo suscipias ac interpretens. Nam licet infimae sortis ego sim, tamen doctos, bonos et pios viros amo et, ubi possum, illis inservio et prae omnibus dei gloriam emergi cupio, cui sit honor, laus et gratiarumactio in omne aevum. Is suam tibi concessam gratiam copiose augeat, ut forti et constanti animo in sua vinea operari 14 pergas et gloriam Christi vindicare.
Vale quam foelicissime in domino.
Francofordiae, apud Christianum Aegenolphum 15 , 12. calendas octobris
1536.
Tui studiosissimus
Henrichus Sellarius.
[Adresse darunter:] Domino Henricho Bullingero pastori vigilantissimo sibi colendo sal[utem].