[194]
Jost Weber an
Bullinger
[Ohne Ort,
nach Februar 1533]
Autograph: Zürich StA, E II 441, 758. Ohne Siegelspur. -UngedrucktLobt Bulingers Römerbriefkommentar, der gänzlich den Geist des Paulus atmet, und bittet ihn dringend,
seine weiteren Bibelkommentare den Lesern nicht vorzuenthalten.
Iudocus Textor M. Heinrico Bullingero, S. D.
Haec eadem verbis tecum agere erubescerem, epistola vero non erubescit 3 . Pater
amantissime, tanto splendore (de caeteris tuis bonis laboribusque ut taceam; primitivam
enim ecclesiam candidis tuis lucubrationibus, quod sole clarius lucidiusque
est, in pristinum gradum restaurasti) epistolam, quam divus Paulus Romanis adscripsit,
tuo commentario 4 virtute divini spiritus ornasti, ut cuique non dubium sit
eundem spiritum, quem Paulus hausit, e coelo in te esse lapsum, qui mentem Pauli
vel potius divini spiritus ita in lucem edidit, ut non commentarius tuus videatur 5 .
Quis enim non ipsum Paulum scripsisse existimabit vel ipsius Pauli esse verba? Declarata
enim sunt atque in lucem dedita nobis miseris adeo clare ut antehac nunquam.
Summus et aeternus sanctissimusque deus laborem tuum rependet. Cum igitur
lucubrationes tuae tantum ad verissimum dei cultum nobis prosint tantoque amore
amplectantur -quae non sunt tua, sed ipsius dei, cuius opus es conditus ad haec sua
negocia, cuius gloria praecipue queritur et omnium hominum salus; nam maxima
est laus dei 6 , multi ut ipsum agnoscant gratiaque eius fruantur -quur ergo nos tam
diu cum commentariis in salutiferam doctrinam Christi a nobis longum tempus exoptatis
suspendis magnam spem habentes ipsos in lucem futuros, quae hactenus multos
delusit. Idcirco memineris velim hanc gratiam, hae divitiae[!] non solum tibi a deo
esse date commisseque, sed ut eciam caeteris cum illis prosis. Qua igitur cum causa te
coram nostro iudice 7 vis defendere, quod tibi bona in hoc commissa non omnia nobis
communicasti, praesertim cum scias amicorum omnia esse communia 8 ? Fac ergo,
queso, ne hoc preciosum talentum in terram fodias et abscondas 9 . Quod si nobis non
das, certe longe charitatis limites excedis, cum tanta fame ac egestate premimur tua
bona ad vescendum. Sed charitas, ut spero, te impellet, ut omnia tua bona nobis sis
nach Erscheinen des Kommentars zur
Apostelgeschichte, von dem Weber gewiß
Kenntnis hatte, nicht mehr sinnvoll. Johann
Jakob Simler datiert den Brief auf Ende des
Jahres 1533 (Zürich ZB, Ms S 34, Nr. 162),
was offenbar eine Notlösung ist.
communicaturus. Non enim te praeterit in dei honorem et proximi charitatem omnia
esse utenda. Expone ergo talentum tibi commissum, ut multum lucri deo adipiscas[!].
Vale et has literas non tanquam a peregrino sumito, sed a filio, qui multum patrem
amat. Idcirco te oro atque obsecro, ne minimo mihi, qui tam magna a te postulo,
indigneris.
[Ohne Adresse.]